Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Το χαρακίρι και οι δολοφόνοι της 11ης Ιουλίου 2011.

Το χαρακίρι είναι ο Ιαπωνικός τελετουργικός τρόπος αυτοκτονίας των Σαμουράϊ ο οποίος καθιερώθηκε ως η "μοναδική επιτρεπτή διέξοδος" σε περίπτωση ήττας ή ατίμωσής τους.
Τα τραγικά γεγονότα της 11ης Ιουλίου 2011 επέβαλλαν σε αυτούς που με την ασχετοσύνη, την ανευθυνότητα και τις παραλείψεις τους δολοφόνησαν και έστειλαν στον θάνατο δεκατρείς συμπατριώτες μας και κατάστρεψαν τον βασικό ηλεκτροπαραγωγό σταθμό, σπρώχνοντας τον τόπο στην οικονομική καταστροφή, να ζητήσουν την συγνώμη και την εξιλέωση στο χώρο της καταστροφής, από το ίδιο πρωϊνό.
Οι Σαμουράϊ στρέφονται προς τον ήλιο, γονατίζουν, σύρουν το σπαθί τους και στη συνέχεια το καρφώνουν στον κοιλιακό τους χώρο.
Χαρακίρι δεν μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε, εκτός και αν αυτά που διαθέτει και κρέμμονται από κάτω του τα έχει μεγάλα και μάλιστα βαριά για να δείχνουν το πόσο άντρας είναι και όχι για να χαρακτηρίζουν το φύλο του!
Ανθρωπάκια γλοιώδη, χωρίς προσωπικότητα, ανεύθυνα και κομματικοί σαλίγκαροι που αναρριχήθηκαν και βολεύτηκαν σε καίριες και υπεύθυνες θέσεις αυτής της πολιτείας, χωρίς προσόντα και χωρίς αξία, εκμεταλευόμενοι κομματικές ιδεολογίες, γνωριμίες και κουμπαράτα, δεν έχουν το σθένος ούτε τη δύναμη να αποφασίσουν για να φτάσουν σε τέτοιο υψηλό βαθμό ηθικής συμπεριφοράς.
Αυτοί δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο πράγμα, δεν έχουν θάρρος, δεν έχουν σπαθί.
Αυτοί το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να πάνε στο χώρο της καταστροφής, να επιλέξουν ένα από τα εναπομείναντα δέντρα και να κρεμμαστούν με ένα κομμάτι σκοινί που μπορούν να αγοράσουν πολύ εύκολα από ένα οποιοδήποτε κατάστημα ειδών οικοδομής.
 Να πάνε στο διάολο, να μας άφησουν και εμάς ήσυχους.
Λάρνακα,
Κυριακή, 17 Ιουλίου 2011